‘Ja Djoeke, ik moet je helaas vertellen dat je jong in de overgang komt. Jouw waarden zijn zó laag voor jouw leeftijd, dat dit zeker is. Het kan binnen nu en 5/6 jaar zijn, maar gezien de genetische achtergrond denk ik rond je 37e. Aangezien jij nu 34 bent, is het verstandig om na te denken over wat je wil. Eigenlijk zijn er 3 opties:
1. Je kan het op zijn beloop laten en kijken wat de toekomst gaat brengen en dus het laten zoals het nu is.
2. Je kan zo snel mogelijk zwanger worden. Bekijk of dat een optie voor je is, maar ook jouw eicellenvoorraad is niet dusdanig groot zodat een natuurlijke zwangerschap moeilijk kan zijn. Iedere eicel is natuurlijk een kans, dus het is niet zo dat je niet zwanger kan worden, maar de kans is zeer groot dat jij niet makkelijk op een natuurlijke manier zwanger gaat worden. Het is dus wel verstandig om er dan voor te kiezen om zo snel mogelijk zwanger te worden.
3. Als laatste optie kun je eicellen invriezen. Dit zou betekenen dat jij zo snel mogelijk via ivf, eicellen gaat verzamelen en deze kan invriezen, totdat je ze wil gebruiken. Wel een sidenote; er is een kans, doordat je een kleine voorraad hebt, IVF niet mogelijk is, maar we kunnen het proberen en dan kijken we wat eruit komt’.
BAM in my face! Wat ga ik doen?!
Dit alles kreeg ik te horen zomer 2022. Ergens wist ik dat dit zou kunnen gebeuren, aangezien het in de familie zit. Maar zij hadden al kinderen op jongere leeftijd, dus daar speelde vruchtbaarheid geen rol. Ondanks dat ik het had kunnen verwachten, zodra je te horen krijgt dat het zo is, ja dat is gewoon echt een klap in je gezicht. En dan hoe snel ik op deze ‘rijdende trein’ moest stappen, dat was ook bizar, want de tijdsdruk was real. Niet te lang nadenken en gaan voor wat ik denk dat de beste optie is. Eicellen invriezen.
Ik merkte, dat ik het fijn vond om erover te praten, maar ik wilde niet iedereen daarmee lastigvallen of telkens opnieuw mijn situatie moeten uitleggen. Hierdoor ben ik mijn verhaal gaan delen op Instagram @journey_of_djoek. Het schrijven en delen heeft mij geholpen met het verwerken van deze situatie. Een soort journaling/ dagboek van deze rollercoaster, waarin ik uitleg wat er gebeurde, in welke situatie ik zat, welke stappen ik heb moeten ondernemen, hoe ik mij voelde en hoe het traject in elkaar stak, maar bovenal heb ik verteld wat het werkelijke plaatje is. Wat dit alles echt met mij doet en welke gevoelens daarbij komen kijken. De mindfuck, de dankbaarheid en de rauwe/rouwe waarheid.
Sinds ik ben begonnen met mijn verhaal te delen, heb ik gemerkt hoeveel vrouwen vertelden over hun eigen verhaal. Vrouwen begonnen te vertellen over hun eigen ivf-behandelingen, dat ze jong in de overgang zijn gekomen of over een kinderwens die nog niet in vervulling is gegaan. Gespreken over het misschien ook willen invriezen van eicellen of voor het alleenstaande moederschap willen aangaan, of niet kunnen krijgen van kinderen. Ook andere verhalen kreeg ik te horen waar mensen mee rondliepen, niet alleen van vrouwen, maar ook van mannen (met een kinderwens bijvoorbeeld).
Naast mijn eigen verhaal wilde ik ook ruimte maken voor andere verhalen, juist om alles te delen wat niet besproken wordt, waar taboe heerst of waar we schaamte voor voelen. Niet alleen levensverhalen, maar ook gebeurtenissen, tips (& tricks!), uitjes en dergelijke, want waarom zullen we zelf het wiel iedere keer moeten uitvinden, als we dit ook kunnen delen met elkaar.
Ik wil ruimte creëren voor vrouwen, door vrouwen, van vrouwen, over vrouwen, over dingen met vrouwen… om ieder verhaal ruimte te geven, om ieder verhaal zichtbaar te laten worden en waar gewoonweg de naakte waarheid wordt verteld, hoe ongemakkelijk dit ook kan voelen.
Een plek, een forum, voor het werkelijke plaatje om te vertellen, hoe dingen echt echt ECHT voelen. Geen blad voor de mond. Zonder dat je je hoeft te schamen, taboedoorbrekend!
Vele forums voor specifieke doelgroepen, zoals moeders, bestaan al, maar voor alles in dit misschien wel, grijze gebied, niet.
In deze maatschappij wordt vooral niet de vuile was buiten gehangen, wat de generatie voor ons heeft geleerd en hierdoor dit (on)bewust ook op ons heeft overgebracht. We hebben het niet aangeleerd om ons kwetsbaar op- en open te stellen, om te vertellen wat er werkelijk speelt.
Nee, die tijd is voor mijn gevoel wel voorbij hoor! Laten we meer met elkaar praten, over wat er bij je speelt, wat er achter de schermen verborgen zit en waar we onzekerheid bij voelen. Niet alleen de leuke mooie dingen delen, maar ook de schaduwkant. Samen delen = helen. Erover spreken werkt helend en accepterend!
En weet je… Je stelt je niet aan. Je mag alles voelen wat je voelt. Jouw verhaal mag er OOK zijn. Er zijn veel meer vrouwen met een soortgelijk verhaal of misschien wel hetzelfde verhaal of hetzelfde voelen wat jij voelt.
Wat ik bedoel met wat er allemaal besproken gaat worden hier…
Nou onder andere tips voor jou om beter voor jezelf te zorgen. Want wij vrouwen, eerlijk, kunnen zo makkelijk op de automatische piloot leven, kiezen zo snel voor een ander dan voor onszelf hè! We hebben moeite om geld of tijd uit te geven aan onszelf en denken heel vaak; ik kom nog wel. De rest eerst voordat ik zelf aan bod kom.
Hoe tof zou het ook zijn dat je via een blog easy selfcare for woman-tips kan krijgen, want we zijn al zo druk en eigenlijk wordt het leven alleen maar drukker. Maar nee, zo gaan we het niet doen, we gaan het niet alleen maar drukker krijgen hoor. Ik ga je helpen, zodat we SAMEN ervoor zorgen dat je leven alleen maar relaxter wordt.
Wat we doen door met ons allen verhalen- en alles wat daarbij hoort- te delen.
Als we het samen doen, als een soort zusterschap maar dan lekker down to earth met beide pootjes in het zand, op een flowende, vrouwelijke manier, kunnen we elkaar ook meer steunen, helpen en verbinden. Naar elkaar luisteren, ruimte geven, ophemelen, vertrouwen EN zelfvertrouwen geven en dus ook de tips, waardoor het leven een stukje makkelijker/draagbaarder wordt.
Hoe mooi zal dat zijn!
De combinatie van verhalen en leuke tips voor een ‘lazy selfcare’… dat is voor mij de drijfveer geweest om het bloggen te starten.
Liefs Djoeke