Deel 3 – Hoe ik uit mijn burn-out ben gekomen.
Mijn burn-out heeft mij dus goed gedaan. Ik zou niet meer naar de versie terug willen die ik hiervoor was. Ik vind mijzelf een mooier, fijner en relaxter mens geworden.
Waarom? Ik zorg beter voor mijzelf en daardoor ook voor de anderen om mij heen.
Ik zeg vaker ‘nee’. Zonder dat ik daarbij een uitleg hoef te geven (want zo voelde ik dat wel, dat ik altijd moest uitleggen waarom ik ja/nee zei). Mijn grenzen zijn duidelijker, ik geef ze meer aan en als ik er overheen gegaan ben, laat ik van mij horen. Bijvoorbeeld door een gesprek aan te gaan, te reflecteren of rust te nemen en afspraken af te zeggen.
Ik trek mij minder persoonlijk aan. Alles wat een ander zegt, zegt niks over mij. Het is hoe die persoon ertegenaan kijkt of wat diegene irriteert of blij maakt. Het is geen FEIT. Ook mag ik alles bij die andere laten, ik hoef het probleem of het gevoel niet over te nemen en voor te zorgen of op te lossen.
Ik ben erachter gekomen dat ik hooggevoelig ben. Op alle manieren die er bestaan.
Welke er zijn? Veel! Maar voornamelijk op alle zintuigen. Sommigen zijn hooggevoelig voor sfeer en/of geluid, andere hebben meer een gevoeligheid voor licht, geur en/of smaak.
Bij mij is dat dus allemaal aanwezig. Ik krijg alles 10 keer zo hard binnen. Niet alleen de vervelende dingen, gelukkig ook de mooie dingen en gevoelens. Maar uitputtend kan het zijn, als je geen filter hebt en niet doorhebt wat je allemaal meeneemt hiervan. En hier heb ik enorm veel aan gewerkt de afgelopen jaren om ermee om te kunnen gaan. *Er staat een blog klaar over hooggevoeligheid, komt in februari online
Mijn burn-out is ontstaan door stress van werk, te weinig ontspanning, onbalans, een pittige studie met confronterende lesstof, geen nee kunnen zeggen, over mij heen laten lopen en niet wetende dat is hooggevoelig ben. Hierdoor waren mijn klachten; paniekaanvallen/angstig, misselijkheid, migraine (10-15x per maand), aankomen in gewicht, slaapproblemen, verlies van focus, donkere wolken/ depressieve gevoelens, opgejaagd/hartkloppingen, gekke ogen/gezicht (een gevoel wat maar moeilijk uit te leggen is), machteloos en nutteloos gevoel.
Ook kwam ik erachter dat ik te maken had met een bore-out. Een bore-out ontstaat door het gevoel van gebrek aan waardering, verveling, geen uitdaging meer hebben/voelen, demotivatie, taken uitstellen en je hebt het idee dat je hard aan het werk bent, terwijl je eigenlijk bezig bent met van alles en nog wat behalve dat wat je moet doen. Ik raakte gedesinteresseerd en gestrest omdat de verveling toesloeg. Maar ik het ook niet meer redde en achter de feiten aanliep. Hulp vragen… ho maar. Ik ervaarde een gevoel van totale machteloosheid, voelde me niet begrepen en kreeg hierdoor een laag zelfbeeld.
Mijn vertrouwen was weg. Van de toekomst, in bepaalde mensen…
Uiteindelijk maakt het niet uit welke naam er gekoppeld is aan hoe je je voelt. Het was wel duidelijk dat dit niet langer ging zo. Ik werd gedwongen door mijn lichaam om alles te stoppen waar ik mee bezig was. Nu geloof ik erin dat je dat voor kan zijn, maar sommige mensen (zoals ik; hardleers haha) hebben een dieptepunt nodig om de ogen te laten openen. Had mijn lichaam niet stop gezegd, was ik gewoon op volle toeren doorgegaan. Wie weet hoe het dan afgelopen was… want eerlijk, ik vroeg mijzelf soms af hoe het was als ik met 130 in de vangrail zou knallen. Niet dat ik het durfde hoor! En niet dat ik dood wilde… maar mijn gedachtes gingen met mij aan de haal, door alles wat er speelde en ik niet luisterde naar mijn lijf (en de mensen om mij heen die dit al zagen aankomen).
Alleen een slaaptekort kan al voor klachten zorgen die negatieve donkere gedachtes met zich meebrengt. En van affirmaties en dankbaarheid uitspreken, had ik nog nooit gehoord. Ik gaf aandacht aan het verkeerde…!
Wat ik hieraan heb gedaan en wat voor mij werkt(e).
- Als eerste naar de huisarts. Waarom? Om te checken of er medisch iets aan de hand is! Het kan best zijn dat je door een vitaminetekort of iets dergelijks, burn-out klachten ervaart. Dus ALTIJD je laten checken en je klachten benoemen. Maar kijk ook verder dan dat.
- Ik heb een psycholoog opgezocht die bij mij zou passen, zo wel spiritueel als wetenschappelijk onderbouwd. Ik kon gelukkig al vrij snel terecht. Daar heb ik echt het achterste van mijn tong laten zien. Alles heb ik verteld wat er in mijn hoofd om ging, hoe ik me voelde. Ook de dingen waar ik mij voor schaamde, overdreven vond of wat puur een gevoel was. Eerst ging ik wekelijks en na 2 maanden ging ik 1 per 3 weken. Zo bouwde ik langzaam af. Bij haar kreeg ik logosynthese. Dat is een soort EMDR. Dit heeft denk ik het meest van alles geholpen om van mijn angst af te komen en weer vertrouwen in mijn lichaam te krijgen.
- Slaapritme onder de loep nemen en middagdutjes doen.
- Blijven bewegen, wandelen was dat voor mij en later begon ik met poweryoga en fitness. Maar ook bijvoorbeeld dansen (in de woonkamer/salsa café), daar word ik blij van en geeft ontspanning.
- Ik had al een fijne fysio waar ik naar toe ging en tijdens mijn burn-out ging ik weer vaker. Van hem kreeg ik opdrachten zoals; ga wandelen (2 keer deze week) en luister naar de vogels. Dit was echt te grappig offff confronterend eigenlijk… Want ik hoorde voor het eerst vogels tijdens een wandeling, moet je nagaan dat ik met mijn hoofd niet in het hier en nu was maar heel ergens anders.
- Online boodschappen halen, zodat ik niet overprikkeld de winkel uit zou komen en ik koos voor gezondere opties. Beter eten is ook een belangrijk onderdeel.
- Boeken lezen, podcasts luisteren, informatie inwinnen over o.a. burn-out, hooggevoeligheid, paniekaanvallen en ontspanning. En hier dan ook mee aan de slag gaan zoals opnames over angst voor de angst.
- Praten met vriendinnen. Huilen, lachen, boosheid uiten. Die vriendinnen opzoeken die een luisterend oor zijn en geen advies geven of oordeel hebben.
- Ik maakte eigen werkboekjes met verzonnen opdrachten die ik dan invulde. Ik wilde ontdekken wat er wel leuk was aan mij of waar ik goed in was, want ik zag het niet meer. Maar ik voelde wel aan dat dit dikke bullshit was en ging aan de slag met een soort eigen hulpmethode. Tussendoor schreef ik ook gedachtes op alsof het een dagboek was.
- Keuzes maken waar ik mijn tijd aan wilde besteden. Niet meer altijd in het teken van de ander, maar in het teken van mijzelf. Ik eerst en dan de rest. Niet om egoïstisch te zijn, maar om grenzen aan te geven en opnieuw te ontdekken wat ik wel en niet wil. En tijd besteden aan leuke dingen. Dat zeggen ze ook wel als advies (Arboarts); ga leuke dingen doen! Dus daar ben ik naar opzoek gegaan. Bijvoorbeeld naar de sauna, mediteren, bokstraining volgen, acupunctuur, naar een medium gaan, bioscoopje pakken, picknicken in aan het water of naar een festival gaan. Dit ben ik onder andere gaan doen. Zoek voor jouzelf de dingen op die je graag wilt doen, wat je aangeboden wordt en waar je interesse bij voelt.
- Na 3 maand weer voor 1 uur per week werken en opbouwen. En ja, soms met stappen terug omdat het gewoonweg nog niet lukte. Achteraf was 3 maand te snel om weer te werken. Na 6 maand ben ik in een ander team gaan werken en daar merkte ik dat mijn herstel sneller ging door de -voor mij- gezonde werkomgeving.
- Op vakantie geweest voor 3 weken. Daar kreeg ik wel gekke reacties op, van; ‘hoe kun je nou wel naar Curaçao gaan, maar niet werken?!’ Ik had afstand nodig en wilde graag naar een andere plek. Dit heeft mij enorm geholpen. Dus heb alsjeblief SCHIJT aan wat anderen hiervan vinden! Denk jij dat iets jou helpt, doe het dan.
- Creatief bezig zijn; tekenen, schilderen, heerlijk vond ik het om even met iets anders bezig te gaan en hierdoor de tijd ‘te verliezen’. Ik kon hierbij echt alle gedachten uitzetten en mij focussen. In het begin was dat wel moeilijk hoor, want mijn aandacht schoot alle kanten op. Maar ook daarbij werd het steeds beter en plande ik voor mijzelf creatieve avonden in.
- Iedere week plande ik ook 1 avond voor zelfzorg in. Op de deze avond ging ik bijvoorbeeld mijn nagels doen, mijn wenkbrauwen epileren/verven, maskertje, harsen of mijn haren verven. Het mooie (vind ik) dat ik dit vrijwel nog iedere week doe. Even een momentje mijn uiterlijk verzorgen.
Dit alles is stap voor stap gegaan. Je doet ontdekking na ontdekking. Je valt, doordat je te veel doet, maar je staat weer op. Dat leerde ik hier; opstaan, nadat je onderuit bent gegaan. Voorkomen is niet altijd beter dan genezen. Soms moet je het eerst voelen. En ik ben dankbaar dat ik het tot op deze diepte het heb mogen voelen. Want hoe diep de bodem van de put ook leek, uiteindelijk was er zoveel mooi en prachtig licht aan het einde en mag ik nog iedere dag van dit licht genieten.
Er zijn nog 101 andere manieren om om te gaan met je burn/bore out, dit is een overzicht wat voor mij heeft gewerkt. Ontdek wat bij jou past met behulp van een professional! Neem vooral je tijd. Je hebt echt maar 1 lijf, kort de tijd hier op aarde en het is het niet waard om voor een ander te (over)leven.
Het is niet door mijn burn-out dat ik nu coach. Of laat ik het beter zeggen; ik ben geen burn-out coach. Zo van; ‘ik heb een burn-out gehad en nu kan ik jou ook coachen’. Nee, ik wil meer dan dat… Ik ben door mijn burn-out stappen gaan maken in de richting van het droomleven wat ik graag wil bereiken. En dat is coaching voor meerdere aspecten/gebeurtenissen in het leven. Want ik vind dat ieder mens – die even niet meer weet wat hij/zij leuk vindt om te doen of ‘is dit het nou’, ik voel me niet lekker in mijn vel en/of het is tijd voor een andere richting en uit de sleur te gaan – persoonlijke groei verdiend. Dat ik dit kan met o.a. mijn ervaringen, mijn opleidingen en mijn interesse in de psychologie, is zo fijn!
Voor mijn burn-out had ik het vertrouwen niet. Ik wist wel dat er meer in mij zat dan wat ik op dat moment deed, maar hoe dan?! Ik vond mijzelf niet goed genoeg, wie zit nou op mij te wachten. Verschrikkelijk, van die woorden die mijn groei in de weg stonden en jou misschien ook wel als je dit herkent.
In plaats van afwachten ben ik actie gaan ondernemen. Wat heb ik nodig om stappen te zetten zodat ik kan gaan doen wat ik wil doen, waar ik voor op deze aarde ben gekomen en mijn missie uit kan voeren. Naar welk resultaat wil ik toe…!
Een opleiding, een verbouwing, persoonlijke groei, vallen en weer opstaan. Ik ben het ondergaan, er dwars doorheen en toonde geen vluchtgedrag meer.
En kijk nu… ik leef voor 75% mijn droomleven. Een eigen bedrijf, een gevoel van vrijheid, een warm en liefdevol vangnet om mij heen, een gezond lijf en niet te vergeten een gezonde mindset. Natuurlijk heb ik mijn valkuilen, zit ik soms totaal in een tunnelvisie, ver van mijzelf verwijderd of ben ik overprikkeld, over mijn grenzen gegaan en bevroren/vluchtend/vechtend gedrag aan het vertonen. Dat hoort er ook bij.
Zonder nacht geen dag. Zonder donker, geen licht.
Ennn die andere 25%?! Daar zal ik later meer over vertellen.
Liefs Djoeke